Οι πειρατές συνήθιζαν να καλύπτουν το ένα τους μάτι, όχι επειδή ήταν μονόφθαλμοι, αλλά για πρακτικούς λόγους όρασης. Η τακτική αυτή τούς επέτρεπε να βλέπουν καλύτερα όταν κινούνταν μεταξύ φωτεινών και σκοτεινών χώρων στο πλοίο.
Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα, ενώ τα μάτια προσαρμόζονται γρήγορα από το σκοτάδι στο φως, χρειάζονται έως και 25 λεπτά για να προσαρμοστούν από το φως στο σκοτάδι. Έτσι, οι πειρατές κρατούσαν το ένα μάτι καλυμμένο, ώστε να διατηρείται προσαρμοσμένο στο σκοτάδι και να μπορούν να βλέπουν αμέσως όταν το ανοίγουν.
Πιο αναλυτικά:
Όλοι μας γνωρίζουμε πως το πλέον χαρακτηριστικό των πειρατών ήταν ότι είχαν πάντα καλυμμένο το ένα τους μάτι. Ωστόσο για ποιο λόγο το έκαναν αυτό;
Πολλοί θεωρούσαν ότι αυτό συνέβαινε γιατί ήταν μονόφθαλμοι. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ίσχυε. Οι πειρατές έβλεπαν καλύτερα πάνω από τις γέφυρες των πλοίων και κάτω από αυτές έχοντας καλυμμένο το ένα μάτι.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον επιστήμονα και διευθυντή του Ινστιτούτου Vision Performance του πανεπιστημίου Pacific του Όρεγκον, σε παλαιότερη συνέντευξη που είχε δώσει, ενώ τα μάτια προσαρμόζονται γρήγορα όταν περνούν από το σκοτάδι στο φως, έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να πάρει μέχρι και 25 λεπτά προκειμένου να συμβεί το αντίθετο, δηλαδή από το δυνατό φως στο σκοτάδι.
Οι πειρατές αναγκάζονταν συχνά να κινούνται πάνω και κάτω στα διάφορα καταστρώματα του πλοίου, από το φως της ημέρας στο σκοτάδι και όπως υποστηρίζει ο Sheedy, «οι πιο έξυπνοι κάλυπταν το ένα τους μάτι, προκειμένου να το κρατούν στο σκοτάδι. Έτσι όταν έπρεπε να πάνε στα κάτω καταστρώματα, μπορούσαν να το ανοίγουν και να βλέπουν με αυτό».
Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που να το αναφέρουν ως γεγονός, φαίνεται πως η πρακτική του να κρατά κανείς το ένα μάτι… στο σκοτάδι, λειτουργεί.
