Ο Ντόναλντ Τραμπ επιδιώκει επιθετικά να αποδυναμώσει και να κυριαρχήσει στους παραδοσιακούς συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να μάθουν να αντεπιτίθενται, σχολιάζει στο κύριο άρθρο του ο Guardian, με αφορμή το νέο δόγμα 33 σελίδων που δημοσιοποίησε ο Αμερικανός Πρόεδρος, ενώ σε άλλη ανάλυσή του σημειώνει, με εμφανή ειρωνεία, ότι η αδυναμία που βλέπει ο Τραμπ στη Γηραιά Ήπειρο είναι ότι δεν είναι αρκετά ρατσιστική.

Το ρατσιστικό πρίσμα του Αμερικανού Προέδρου

Χρωματισμένος τόσο από ρατσισμό όσο και από μια συγκλονιστική περιφρόνηση για τα πολιτικά θεσμικά όργανα και τους ηγέτες της Ευρώπης, ο Τραμπ προειδοποίησε για τον κίνδυνο κατάρρευσης του πολιτισμού σε μια ήπειρο την οποία σχεδόν δεν γνωρίζει και την οποία έχει δει πιο συχνά από το παράθυρο ενός θωρακισμένου αυτοκινήτου.

Η συνέντευξή του στο Politico, που στερείται οποιασδήποτε σαφούς ιδεολογικής συνοχής, είναι γεμάτη από κάτι άλλο: τον μπερδεμένο φόβο ενός γηράσκοντος λευκού άνδρα που αντιμετωπίζει έναν κόσμο που αλλάζει.

Μια παρανοϊκή κοσμοθεωρία Maga κρύβεται πίσω από τους τρόμους της αμερικανικής μεταναστευτικής, αστυνομικής και άλλης πολιτικής υπό τον Τραμπ – και έχει οδηγήσει σε μια προσπάθεια να εξαλειφθεί η εμπειρία και η εκπροσώπηση των μαύρων. Τώρα – είναι σαφές – αυτοί οι φόβοι είναι το πρίσμα της Ουάσινγκτον για την κατανόηση της Ευρώπης, σχολιάζει ο Guardian, απαντώντας στην ουσία στα όσα είπε ο Τραμπ σε βάρος της Ευρώπης στην Politico.

Αναφορικά με την Ουκρανία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες  Στάρμερ, Μακρόν και  Μερτς έχουν γίνει δεξιοτέχνες στο να τρέχουν για να αντιμετωπίσουν τα τελευταία κακά νέα από την Ουάσινγκτον. Η συνάντησή τους με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Downing Street τη Δευτέρα οργανώθηκε τόσο βιαστικά ώστε ο  Μακρόν έπρεπε να επιστρέψει στο Παρίσι μέχρι αργά το απόγευμα για να συναντήσει τον πρωθυπουργό της Κροατίας, ενώ ο Μερτς ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί στην τηλεόραση για μια ανασκόπηση της χρονιάς και να απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού.

Ο διπλωματικός αυτοσχεδιασμός των Ευρωπαίων

Ωστόσο, ο διπλωματικός αυτοσχεδιασμός από μόνος του δεν μπορεί να απαντήσει πλήρως στη δομική απειλή που συνιστά ο Ντόναλντ Τραμπ για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και οι απεσταλμένοι του προσπαθούν να εκφοβίσουν τον Ζελένσκι ώστε να αποδεχθεί μια άδικη ειρηνευτική συμφωνία που εξυπηρετεί τα αμερικανικά και ρωσικά συμφέροντα.

Σε απάντηση, η σύνοδος συνέβαλε στην ενίσχυση της υποστήριξης για τη χρήση έως και πάνω από 114 δισ. ευρώ από δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ως εγγύηση για ένα «δάνειο αποζημιώσεων» προς την Ουκρανία. Οι ευρωπαϊκές αντιπροτάσεις για κατάπαυση του πυρός θα πρέπει να συνοδεύονται από τέτοια οικονομική στήριξη που θα δώσει στον Ζελένσκι διαπραγματευτική ισχύ σε μια κρίσιμη στιγμή.

Πιο γενικά, όμως, το ζοφερό προοίμιο των Χριστουγέννων υπογράμμισε τα όρια της διαρκούς κατάσβεσης πυρκαγιών και της στροφής του άλλου μάγουλου των Ευρωπαίων  απέναντι στις προκλήσεις του κινήματος Maga, σημειώνει ο Guardian.

Οι πιέσεις Τραμπ στην Ευρώπη

Το έγγραφο εθνικής στρατηγικής ασφάλειας που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα από τον Λευκό Οίκο, γεμάτο περιφρόνηση για τις φιλελεύθερες δημοκρατικές αξίες, επιβεβαίωσε την επιθυμία της κυβέρνησης Τραμπ να περιορίσει στο ελάχιστο τις εγγυήσεις ασφαλείας που ισχύουν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ ταυτόχρονα πιέζει την ΕΕ να προδώσει τις αρχές πάνω στις οποίες ιδρύθηκε.

Ήταν μια «για το αρχείο» εκδοχή της χλευαστικής ομιλίας που είχε εκφωνήσει ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζ. Ντ. Βανς, στο Μόναχο τον περασμένο Φεβρουάριο. Αποσπάσματα που προέβλεπαν την «πολιτισμική εξάλειψη» της Ευρώπης μέσω της μετανάστευσης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί στο Κρεμλίνο, το οποίο σημείωσε την ιδεολογική σύμπτωση.

Το ίδιο ισχύει και για τις εχθρικές εκκλήσεις για καλλιέργεια «αντίστασης» στην υποτιθέμενη πορεία της Ευρώπης και την υποστήριξη «πατριωτικών» εθνικιστικών κομμάτων. Για να ολοκληρωθεί το σκηνικό, ο Τραμπ επανέλαβε αυτή την εβδομάδα παραλλαγές της θεωρίας συνωμοσίας του «μεγάλου αντικαταστάτη» σε μια συνέντευξη, που επανέφερε τα ίδια επιχειρήματα με λιγότερη συνοχή.

Η ευρωπαϊκή απάντηση

Όσο κι αν είναι δελεαστικό να προσποιηθούμε το αντίθετο, δεδομένης της ανάγκης να πεισθεί ο Τραμπ να πράξει το σωστό για την Ουκρανία, μια αμερικανική κυβέρνηση που ενεργεί με αυτόν τον τρόπο δεν μπορεί να θεωρείται απλά ως σύμμαχος. Ο Πρόεδρος και οι ιδεολόγοι του «Πρώτα η Αμερική» βλέπουν την Ε.Ε. ως σπατάλη πόρων ασφαλείας που θα ήταν καλύτερα να διατεθούν αλλού, ως οικονομικό ανταγωνιστή που πρέπει να υποταχθεί και ως πολιτισμικό αντίπαλο που πρέπει να υπονομεύεται σε κάθε ευκαιρία.

Η απάντηση πρέπει να είναι μια καθυστερημένη ώθηση προς μεγαλύτερη στρατηγική αυτονομία και αμυντική ενότητα, καθώς και η προώθηση των ευρωπαϊκών συμφερόντων στην παγκόσμια οικονομία. Αυτό, με τη σειρά του, θα σημαίνει σκληρή στάση απέναντι στην Ουάσινγκτον με τρόπο που η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, απέτυχε φανερά να επιδείξει όταν διαπραγματευόταν την ταπεινωτικά μονόπλευρη εμπορική συμφωνία το καλοκαίρι.

Ένας κόσμος όπου τόσο η Κίνα όσο και οι ΗΠΑ θέλουν να «φάνε το οικονομικό μερίδιο» της Ε.Ε. και όπου η Ρωσία τρέφει ακόμη πιο σκοτεινές φιλοδοξίες προς τα ανατολικά της σύνορα, δεν προσφέρεται για ρομαντικές αντιλήψεις πολυμερούς συνεργασίας.

Το έγγραφο εθνικής στρατηγικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου και ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ το διατύπωσαν ξεκάθαρα: ο κ. Τραμπ επιδιώκει μια κατακερματισμένη, αποδυναμωμένη Ευρώπη που θα εξαρτάται από τη βιομηχανία και την τεχνολογία των ΗΠΑ και θα συμμορφώνεται άβουλα με τις επιθετικές απαιτήσεις της.

Οι Ευρωπαίοι αξίζουν πολύ περισσότερα από μια ήπειρο σχεδιασμένη για τον Έλον Μασκ. Ώρα για αντεπίθεση.